شعر طنـز در بـاره شوهر کـردن

همان لحظه شدم راهی محضـر

انتخابات۹۲

شعر طنـز دانشجویی

من به یک نمره ناقابل ده خشنـودم

و به لیسانس قنـاعت دارم

من نمی خنـدم اگر دوست من می افتد

من دراین دانشگاه در سراشیب کسالت هستم

خوب می دانم کی استاد کوئیـز می گیـرد

اتوبوس کی میآید

خوب میدانم برگه حذف کجاست

هر کجا هستم باشم

تـریا،نقلیه و دانشکده از آن من است

چه اهمیت دارد،گاه می روید خار بی نظمی ها

رخت ها را بکنیم،پی ورزش برویـم

تـوپ در یک قـدمی است

و نگوییم که افتادن مفهوم بدی است

و نخوانیم کتابی که در آن فرمول نیست

و بدانیم اگر سلف نبود همگی می مردیم

و بدانیم اگر جزوه استاد نبود همه می افتادیم

و بدانیم اگر نقلیه نبود همگی می مانیم

و نترسیم از حذف و بدانیم اگر حذف نبود می ماندیم

و نپرسیم کجاییـم و چه کاری داریـم

و نپرسیم که در قیمه چرا گوشت نیست

و اگر هست چـرا یـخ زده است

بد نگوییم به استاد اگر نمره تک آوردیم

کار مـا نیست شناسایی مسئول غـذا

کار ما شاید این است که در حسرت یک صندلی خالی پیوسته شناور باشیم

شعری بسيار جالب

اعتبـاری به خروسِ سحری،نیست دگر

دیر خوابیده و برخاستنش دشوار است

مناظره الرجال«فردا»

مباحثه‌ای میان «جمشید بسم الله» و «بهمنی»

همراهان او را گفتند:

«ما زنی را شناسیم که به طور حتم محل اختفای او بداند!»

گفت:«نامش چیست؟!»

گفت:«مهشید ماشاالله!!! که نرخ پوند این ور و آن ور کند!!!»

پس مهشید نیز با گرفتن ده دلار مکان جمشید بسم الله لو بـداد!!!

پس جمشید بسم الله را یافتند در حالی که رنگ بـر رخسـار نداشت و از درد گـردن بنـالید!!! پس مولانا محمود او را گفت:«چرا از گردن درد همی نالی؟!»

فرمود:«...

مرغ،آهنگ جدایی ساز کرد
ناگهان از سفره ام پرواز کرد
از فراقش قلب بشقابم شکست
قاشق و چنگال من در غم نشست
دید او فیش حقوقم را مگر؟
کاین چنین از پیش من بگرفت پر
مرغکم رفتی تو از پیشم چرا
کردی از پیش خودت کیشم چرا
من به تو خیلی ارادت داشتم
حشر و نشری با کبابت داشتم
خاطراتت مانده در کنج اجاق
سوخت قلب دیگ تفلون از فراق
ران و بال و سینه ات یادش بخیر
قلب چون آیینه ات یادش بخیر
با سس قرمز چه زیبا می شدی
خوب و دلچسب و دلارا می شدی
ای فدای ژامبون رنگین تـو
سوپ های داغ و آن ته چین تو
ناز کم کن پیش ماها هم بیا
لطف کن،یک شام،اینجا هم بیا
دستمان از گوشت دور است ای نگار
پس تو دیگر اشکمان را در نیار
زندگی بی تو جهنم می شود
سکته،اسبابش فراهم می شود
ای فدای قُد قُدایت باز گرد
این دل و جانم فدایت باز گرد
بی تو باور کن که مردن بهتر است
از جهان تشریف بردن بهتر است
از خر شیطان بیا پایین عزیز
عشوه کم کن،زهر در جامم مریز
تازگی از دیگــــــران دل می بری
هرکه بامش بیش،با او می پری
در نبودِ هیکل زیبـــای تـو
دلخوشم با سنگدان و پای تـو
پس چه شد آن بال های خوشـگلت
لک زده است این دل برای شنسلت
ذهن یخچالم پُر است از یاد تـو
بازگرد ای خوشگل تـو دلبــرو
تخم خود را لا اقل از ما نگیــر
تا که با خاگینه اش گردیم سیـــــــــر

ندگی ما شده خاله بازی
گیر افتادیم تو دنیای
مجازی

گیر افتادیم و خودمونو باختیم
چه دنیای عجیب
غریبی ساختیم

کی واسه عشقش نامه می نویسه
چشم کی هر شب از
جدایی خیسه

کی دیگه قبل خواب کتاب می خونه
بازم سوالم بی
جواب می مونه

صب(ح) تا غروب تو یوتویوب،تویی تر
شب تا صب(ح) م
تُو چت روما شر و ور

نمی شه فهمید دیگه کی با کیه
وقتی که فیس هممون
بوکیه

چقد بگم دیگه منو تگ نکن؟
اخلاق من خوبه منو سگ
نکن!

بعیده که بازم بیام تو والت
اما بجاش با سر می رم
توالت!

می گی کاش این فاصله رو کم کنی
چقد می گیری منو
لایکم کنی؟

می گم بذار ختم به خیرش کنم
یا بزنم عمتو شِیرش
کنم!

پز می دی هی به تعداد فرندات
به فیل و اسبی که
شدن کیش و مات

نوشتی ظرفیت تمومه مردم
دوستای نو بیان تو پیج
بیستم

با عکس تابلوت که رو وال گذاشتی
دشمناتم میان
برای آشتی

اگه بیان پای تورو ببوسن
بهتر از اینه که تو کف
بپوسن

مرتیکه سن خر پیر و داره
پیام آی لاو یو واست می
ذاره

شیطونه می گه با دوپا بپریم

دهن مهن یارو …بگذریم!

بازار تو اگه زیادی داغه
از برکات عمل
دماغه

هلو شدی پریدی توی حلقم
یادت میاد یه روزی بودی
شلغم

با فتوشاپ میمونو داف می کنن
تک تک اندامتو صاف
می کنن

می خوای حماقتو تمومش کنی
موی توی دماغتو مش
کنی

قیافه رو خدا داده بمون پاش
هرجوری هستی باش ولی
خودت باش

ما بازی خوردیمو اونا راضین
اونایی که شاهد این
بازین

وقتی که کاری واسه ما نداشتن
هرچی بی کاره سر کار
گذاشتن

منی که از من مجازی
سیرم
کاش در دیوارمو گِل بگیرم

جابر

اندر حكايت ملاقات حقير با جناب خر و دعوت من از ايشان به آدم شدن و استدلال و راضی بـودن ايشان به خـر بـودن و شرمنده شدن حقيـر و آرزوی من كه

ای كاش كه قانون خريت      جاری بشود به هر ولايت

روزی به رهی مرا گذر بود

خوابیده به ره جناب خر بود

از خر تو نگو که چون گهر بود

چون صاحب دانش و هنــر بود

گفتـم که جنــاب در چه حــالی

فرمود که وضع باشد عالی 

گفتم که بیـــا خری رها کن

آدم شو و بعد از این صفاکن

گفتا که بـــرو مـــرا رها کن

زخــم تن خـویش را دوا کن

خر صاحب عقل و هوش باشد

دور از عمل وحـوش باشد

نه ظلم به دیگری نمودیم

نه اهل ریـا و مکر بودیـــم

راضی چو به رزق خویش بودیم

از سفره ی کس نان نه ربـودیم

دیدی تو خری کشد خری را؟

یا آنکه بــــرد ز تن سری را؟

دیدی تو خری که کم فروشد؟

یا بهــر فــریب خلــق کوشد؟

دیدی تو خری که رشوه خوار است؟

یا بر خـر دیگــری سـوار است؟

دیدی تو خری شکسته پیمان؟

یا آنکه ز دیگـــری بـرد نان؟

دیدی تو خری حریف جوید؟

یا مـــرده و زنـده باد گـوید؟

دیدی تو خری که در زمانه؟

خـــرهای دیگــر پیش روانه

یا آنکه خـــری ز روی تزویر

خرهای دیگر کشد به زنجیر؟

هرگز تو شنیده ای که یک خر؟

با زور و فریب گشته سرور

خــر دور ز قیل و قال باشد

نارو زدنـش محــــال باشد

خر معدن معــرفت کمال است

غیر از خریت ز خر محال است

تزویـــر و ریا و مکر و حیله

منسوخ شدست در طویله

دیدم سخنش همه متین است

فرمایش او همه یقین است

گفتم که ز آدمی سری تو

هرچند به دید ما خـری تو

بنشستـــم و آرزو نمـودم

بر خالق خویش رو نمودم

ای کاش که قانـون خریت

جـاری بشود به هـر ولایت

میان راه قم پولی مقدس
رسید از دست محبوبی به دستم
دو پانصد چـوق تا ناخورده ی نو
گرفتم ، مفت چنگـم ، ناز شستم
به دقت تا نموده تو ی کیفـم
نهاده، زیپ آن را سفت بستم
ولی ناگاه افتاد اتفاقی
که تا این لحظه هم مبهوت هستم
دو لاستیک عقب آن سان  ترکید
که من یک متر و نیم از جای جستم
چهل سبــــز هــــزاری خـرج آن شد
به شهر قم به خاکستر نشستم
در گوش رفیق خویش گفتم:
نگویی من خــــرافه می پرستــم
ولی ای دوست می بینی چگونه
ز فیض اسکناست ورشکستــــم
کمال برکتش آن سان اثـــــر کـرد
که می سوزد همی جای نشستم

چون که مـأمور مالیات آمد
گشت دنیا خراب روی سـرم
دفتر و دستک مرا هی جست
تا کشد مـو  ز  ماست در نظــرم
گفتمش: بـی خـودی تــلاش مکن
چون هـدر رفتــه کل خشـک و تـــرم
آن چنـــان ور شکستـــه ام امســـال
راسـت دیـگـــــر نمی شــود کـــــمــرم
گفـت: آن چــــه "در آمـــده" بنــــــــویس
من نـــــوشتـــــــــم "در آمـــــده پــــــــدرم"

یک خاطره از شرح حال اسکناسی که

افتاده در جیب جــوان آس و پاسی که

یک روز خیلی اتفاقّی شد.خوشش آمد

از دختــــر سـرمایه دار با کلاسی که...

@@@@@@

از بس جوان دنبال کار پر درآمد بود

افتاد توی دام باند ناشناسی که...

مشغول چاپ پول جعلی شد به دستور

یک آدم گردن کلفت کلّه تاسی که

حالا به جرم پول شویی تحت تعقیب است

با اعترافات صریح اسکناسی که

زیر شکنجه خم شد از درد و چروک و گفت:

مجبور بودم سر کنم با اختلاسی که...

هی توی جیب این و آن بودم،نفهمیدم.

از این مهم تر،مشکل جرم سیاسی که:

ایشان اخیرا طی یک مجموعه برنامه

اقدام کرده ضد قانون اساسی که...

اما شبانه یک نفر او را فراری داد

از دست ماموران ما از باراباسی که...

(شهرام هر جا رفته باشد گیر می افتد)

تلویزیون این جمله را داد انعکاسی که

دود دو دو دو،دود دو دو دو،شهرام گیر افتاد

دود دو دو دو،دود دو دو دو،طی تماسی که...

حالا نــزن،پس کی بزن،آقا غلط کردم

بیچاره زیر ضربه ها کرد التماسی که

من بی گناهم،من فقط سود آوری کردم

یک لحظه او را با خودم کردم قیاسی که

یادش بخیر آن روزها که سکّه ای بودم

هی قد کشیدم تا شدم این اسکناسی که

گاهی برای جشنواره شعر می گویم

حتی به ضرب شايعات بی اساسی که...

اصلا به من چه؟این غلط ها هم ارجیفیست

از شاعــر آلزایمــروی بی حـواسی که

خیلی دلش میخواد بگه نو آوری کرده

اما تموم شعرهای اون کلاسیکه

بیتوته

ترک خورد ن !

در مكتب زندگی كتک خواهی خورد !

از خويش وغريبه ها كلک خواهی خورد !

 ای صخره ی سخت زير ِ انواع ِ فشار

 در اوج ِ مقاومت ترَک خواهی خورد!!

در نورد يد ن!!

با چهره ی آراسته چون ديد مرا

 قصّاب ِ زمانه خوش پسند يد مرا

چرخيد  وچو ديگران زمين گيرم كرد

در خــاک فكند و در نــور ديـد مــرا !!

گمان مَبَر كه ...

 دارای ِ تكبّر و رموزی بوده است !

 يک آدم ِ با كلاس و سانتال مانتال !

 ای دوست مپندار كه گوزی بوده است !!

قرو قاطی !

دنبال نگاه هرزه ی فاطی باش !

ترياک بزن،غريق ِ الواطی باش !

خودخواه مباش و ايده آليست مشو

خوش حال از اين وضع قرو قاطی باش !!

شناگری!

عليرضا رضائی 

عليرضا رضايی

یک وزیری داخل ماشین نشست/کیف وگوشی دفتر ودستک بدست

   کم کمک با شوفرش دمساز شد/بـاب صحبـت بیــن آن دو بـاز شد

  آن وزیـــر از ارز با رانــده گفت/ شوفر از گاز وکلاچ و دنده گفت

  شوفر از فرسایش لاستیک گفت/شیخ از پیمان آتلانتیک گفت
 
آن وزیر از ارز گفت و از دلار/ شوفـر از نــرخ بلیـط لاله زار

  گفت میدانی سقوط ارز چیست/یا پزشکان بدون مرز چیست

  چیست اصـل پادمان و پـرتکل/ چیست قانـون جزا و جزء و کل

   گفت ما را با سیاست کارنیست/ کارمردان این قر و اطفار نیست

  گفت با راننده ی خود آن وزیر/ ای عزیـز بی خیـال سر به زیر

  با سیاست هرکسی نا آشناست/حول وحوش نصف عمرش برفناست

   مدتــی بگذشت از این ماجـرا / آن وزیر از مسندش شد کله پا

  مدتی را بی هدف در خانه بود/تا مگر پستی بگیـــرد زود زود

   مثل خود را او فراوان دیده بود/ طالع خـود را چو آنان دیده بود

   چون می آوردندشان از صدر زیر/یا معاون می شدند و یا سفیر
 
    از قضــای روزگار و بخت شـور/همچنان از کار دولت ماند دور

  مدتی در منــزلش بی کار بـود/فکر و ذکرش پاکت سیگار بـود

   عصر جمعه حول و حوش انقـلاب/چرخ میزد در خیابان بی حساب

  از قضــا راننده را در راه دیـد/ با وی از احوال خود گفت و شنید

  گفت دیگر در بساطـم آه نیست/بعد ازاین ازهیچ کار اکراه نیست

  قلب شوفر مهربان و صاف بود/خیر خواه وخوب و با انصاف بود

  گفت دارم یک رفیـــق منعطـف/ صاحب یک خودروی "تهران الف"
 
   با رفیـقــم ساعتــی دیــدار کن/ بعد از آن با خـودروی او کار کن

     شیـخ با راننـده فرمود ای عمو/ لطـف داری تـو ولی تصدیق کو

   گفت تصدیق از اساس کار ماست/چون نداری کل عمرت بر فناست

ای خدا Hard دلـم Format مکن

Field من را خالی از برکت مکن

Option غـــم را خــدایا On مکن

File اشکــم را خــدایا Run مکن

Delete کن شاخه های غصه را

سردی و افسردگی را،هر سه را 

Jumper شادی بیا تا Set کنیم

سیستــم اندوه را Reset کنیــم

نام تو Password درهای بهشت

آدرس Email ســایت سرنوشت

تـا نیفتــد Bug در اندیشــه مـان

تا که ویـروسی نگردد ریشه مان

ای خــدا از بهـر ما ایمن فرست

بهر دل های پــرآتش Fan فرست

ای خـــدا حرف دلـم با کی زنم

Help می خواهم که F1 می زنم

ای خدا Hard دلـم Format مکن

Field من را خالی از برکت مکن

Option غـــم را خــدایا On مکن

File اشکــم را خــدایا Run مکن

Delete کن شاخه های غصه را

سردی و افسردگی را،هر سه را 

Jumper شادی بیا تا Set کنیم

سیستــم اندوه را Reset کنیــم

نام تو Password درهای بهشت

آدرس Email ســایت سرنوشت

تـا نیفتــد Bug در اندیشــه مـان

تا که ویـروسی نگردد ریشه مان

ای خــدا از بهـر ما ایمن فرست

بهر دل های پــرآتش Fan فرست

ای خـــدا حرف دلـم با کی زنم

Help می خواهم که F1 می زنم

آی پا بستــه تن غلغـله ی روح اینجــاست

پاره ای تخته بهل،هلهله ی نوح اینجاست

به سر خانه ی اجــدادی خــود برگردید

شهر رسواست به آبادی خــود برگردید

حـــالی از عقل در آ،دشت جنــونی هم هست

این طرف ورطه ی آغشته به خونی هم هست

فخر بازی یله کن روز نگونی هم هست

یــــوم لاینفع مالا و بنـــونـی هم هست

چند فرسوده ی این آمــد و شد باید بود

تا به کی شاهد فرسایش خــود باید بود

سنگ در پای بیـــابان سپـــــرت می کوبند

عده ای بی سر و پا، پا بهسرت می کوبند

این خـوارج همه را غـــرق ریا می بینم

بر سر نیـزه نه قرآن که خـــدا می بینم

در شبی ننگ قلــــم شده احسـاس که هست

در تف جنگ علم گم شده عباس(ع) که هست

مشت ها حلقه به گوش در سندان نشوید

لقمه ها این همه منت کش دنـدان نشوید

شعر پیــراسته تقدیـــم فلانی مکنید

رخنه در دین خود از بیم فلانی مکنید

آلـت دست فــرو دست تر از خود نشوید

نردبان دو سه تن پست تر از خود نشوید

مگذارید مگس نغمه سرایی بکند

دیو در هیبت منصــور خدایی بکند

ای مسلمــان یل ناموس پرست خود باش

گبر اگر م شوی افسار به دست خود باش

این زمستان که چمن را به مـرض می خواند

بی سلاحی است فقط خوب رجز می خواند

برحذر باش از این طایفه پیمان شکنند

میهمانان سر سفره نمکـــدان شکنند

پیش از افــــطار به مهـر تـــو کمر می بندند

خوش که خوردند به نان و نمکت می خندند

mahshar

ماجرای کلاغ عاشق!

یه روزی آقـــای کـــلاغ
یا به قول بعضیا جناب زاغ

  رو دوچرخه پا می زد

رد شدش از دم باغ

پای یک درخت رسید،
صدای خوبی شنید

نگاهی کرد به بالا،
صاحب صدا رو دید

یه قناری بود قشنگ،
بال و پر، پر آب و رنگ

وقتی جیک جیکو می‌کرد،
آب می‌کردش دل سنگ

قلب زاغ تکونی خورد،
قناری عقلشو برد

توی فکر قناری،
تا دو روز غذا نخورد

روز سوم کلاغه،
رفتش پیش قناری

گفتش عزیزم سلام،
اومدم خواستگاری!

نگاهی کرد قناری،
بالا و پایین، راست و چپ

پوزخندی زد به کلاغ،
گفتش که عجب! عجب

منقار من قلمی،
منقار تو بیست وجب

واسه چی زنت بشم؟
مغز من نکرده تب

کلاغه دلش شیکست،
ولی دید یه راهی هست

برای سفر به شهر،
بار و بندیلش رو بست

یه مدت از کلاغه،
هیچ کجا خبر نبود

وقتی برگشت به خونه،
از نوکش اثر نبود

داده بود عمل کنن،
منقار درازشو

فکر کرد این بار می‌خره،
قناریه نازشو

باز کلاغ دلش شیکست،
نگاه کرد به سر و دست

آره خب، سیاه بودش!
اینجوری بوده و هست

دوباره یه فکری کرد،
رنگ مو تهیه کرد

خودشو از سر تا پا،
رفت و کردش زرد زرد

رفتش و گفت: قناری!
اومدم خواستگاری

شدم عینهو خودت،
بگو که دوسم داری

اخمای قناریه،
دوباره رفتش تو هم!

کله‌مو نگاه بکن،
گیسوهام پر پیچ و خم

موهای روی سرت،
وای که هست خیلی کم

فردا روزی تاس می‌شی!
زندگی‌مون میشه غم

کلاغ رفتش به خونه
نگاه کرد به آیینه

نکنه خدا جونم!
سرنوشت من اینه؟!

ولی نا امید نشد،
رفت تو فکر کلاگیس

گذاشت اونو رو سرش،
تفی کرد با دو تا لیس

کلاه گیسه چسبیدش،
خیلی محکم و تمیز

روی کله‌ی کلاغ،
نمی‌خورد حتی یه لیز

نگاه که خوب می‌کنم،
می‌بینم گردنتو

یه جورایی درازه،
نمی‌شم من زن تو

کلاغه رفتشو من،
نمی‌دونم چی جوری

وقتی اومدش ولی،
گردنش بود اینجوری

خجالت نمی‌کشی؟
با اون گوشتای شیکم!؟

دوست دارم شوهر من،
باشه پیمناست دست کم!

دیگه از فردا کلاغ،
حسابی رفت تو رژیم

می‌کردش بدنسازی،
بارفیکس و دمبل و سیم

بعدش هم می‌رفت تو پارک،
می‌دویید راهای دور

آره این کلاغ ما،‌
خیلی خیلی بود صبور

واسه ریختن عرق،
می‌کردش طناب‌بازی

ولی از روند کار،
نبودش خیلی راضی

پا شدو رفتش به شهر،
دنبال دکتر خوب

دو هفته بستری شد،
که بشه یه تیکه چوب

قرصای جور و واجور،
رژیمای رنگارنگ

تمرینهای ورزشی،
لباسای کیپ تنگ

آخرش اومد رو فرم،
هیکل و وزن کلاغ

با هزار تا آرزو،
اومدش به سمت باغ

 

وقتی از دور میومد،
شنیدش صدای ساز

تنبک و تنبور و دف،
شادی و رقص و آواز

دل زاغه هری ریخت!
نکنه قناریه؟

شایدم عروسی
بازای شکاریه!


 

دیدش ای وای قناری،
پوشیده رخت عروس

یعنی دامادش کیه؟
طاووسه یا که خروس؟

هی کی هست لابد تو تیپ،
حرف اولو می‌زنه!

توی هیکل و صورت،
صد برابر منه

کلاغه رفتشو دید،
شوهر قناری رو

شوکه شد، نمی‌دونست،
چیز اصل کاری رو!

می‌دونین مشکل کار،
از همون اول چی بود؟

کلاغه دوچرخه داشت،‌
صاحب بی ام و نبود


 

 عجــب رسمیـه رســم زمونه

خـــونه مون عیــدا پر مهمونه

میــــرن مهمـونـا از اونا فقــط
آشغالِ میوه به جا می مونه!

کجاست اون کیوی؟ چی شد نارنگی؟
کجــا رفت اون مـوز؟! خــدا می دونـه!

جعبــه خالـــی ِ شیــرینــی هنــوز
گــــوشه ی طاقچــه پیش گلدونه

عطـــرش پیچیـــده تا آشپــــــزخونه
شیرینیش کجاست؟ خدا می دونه

میــــــرن مهمــونــا از اونــا فقــط
جعبه ی خالی به جــا می مونه!

از بس خــونه رو به هم می ریزن
آدم مثل اسب(!) تو گِل می مونه

یکـی نیست بگـــه خـــــداوکیلی
جای پوست پسته توی قندونه؟!

قنـــد نصفه ی عموجـون هنوز
خیـــس و لهیــده تــه فنجـونه

حالا خداییش قندش مهم نیست
کنــــار اون قنــــد نصف دنــــدونه!

میـــــــرن مهمـونا از اونـــا فقـــط
نصفه ی دندون به جا می مونه!!

پسته ی خنـــدون،بادوم شیرین
فنــــــدق در بــاز،مـــال مهمـونه

«پرسید زیر لب یکی با حسرت»:

که از این آجیــل،به غیـــر از تخمـه،
واسه ما بعدهـا چی چی میمونه؟
 

مهدی استاداحمد